سالهای پشت سر یک آن میرسن به من روبروی من بی هیچ حرفی ساکن می ایستن من دنبال جای پام از بین سایه های دیروزم اما از هر سمت نیست هیچ ردی از من رو اونها من نه به شکل فرصتهای نو که از راه برسن من نه به شکل روزهای رفته از دستهام من نیستم شکل قبل ها من نیستم شکل من باز من نه به شکل فرصتهای نو که از راه برسن من نه به شکل روزهای رفته از دستهام